Vycházeli jsme ze Slatiňan a celkem měla trasa něco kolem 25 km, takže pohodička. Skoro jsme ani nestačili vyjít ze Slatiňan, když jsme potkali parádní polorozpadlý barák.
To jsme si samozřejmě nemohli nechat ujít a tak jsme chudáka Báru hnedka schovala, aby měl Tjabák naprocházce nějaký zpestření. Další zastávka byla opodál na Kočičím hrádku,
kde jsme zkoušeli kolik místa zaberou tři psi :-P.
Hned nato byla zastávka na věžičce U Chlumu, kde nás ale víc zaujal spadlý strom.
Kdyby jsme věděli kolik jich cestou ještě potkáme, asi bychom mu nevěnovali tolik pozornosti. No ale taky se to tu jevilo jako ideální místo na svačinu...a usoudili jsme, že musíme trochu přidat do kroku, jestli chcem ještě dneska dojít domů. Sice jsme trochu zrychlili, ale jen na chvilku, než se nám ztratila žlutá značka. Kdyby jsme s Tjabákem neblbli na stromech,
tak ji asi nenajdem. Samozřejmě že vedla přes ty největší polomy...
...no vlastně nevedla - kdekoliv bylo popadaných víc stromů, byly na nich místo značek jen velké žluté fleky...nějaký ´vtipálek´ si s tím dal tu práci a značky zamaloval. Takže jsme se sice trochu ztratili, ale hned jsme se zase našli. A to už jsme byli v půlce cesty, u přehrady.
Takže rychle nějaké foto a spěcháme dál, protože začíná dost nepříjemně mrholit. Míjíme keltské hradiště a zpáteční cesta probíhá podezřele v klidu. Ale to je samozřejmě jen zdání, protože v nějaký vesnici kousek před Slatiňanama špatně odbočíme - teda odbočíme dobře, jen o chvilku dřív. To ale zjistíme až po kusu cesty a nechce se nám vracet. Naše cesta se pomalu ztrácí v rozbahněném poli a my marně doufáme, že narazíme na most, protože nás od značky dělí řeka. Most jsme sice nenašli, ale schůdnější místo se přeci jen objevilo.
Každá volíme cestu po svém. Bára skáče z kamene na kámen a já se snažím přejít po slizkém cosi.
Ač se to zprvu nezdá, moje cesta je výhodnější. Nespadnu tam a nekoupu se...chudák Bára takový štěstí nemá, vhodné kameny v půlce řeky skončí a tak ji nezbývá nic jinýho než si v půlce listopadu sundat boty a brodit se :-). Jen mě mrzí že jsem neměla foťák na dokumentaci...
Za chvilku opravdu dorážíme zpět do Slatiňan, dokonce ještě za světla.
Procházka byla super, jak psiska tak my jsme si ji parádně užili a snad něco podobného brzy zopakujem.
Za fotky děkuju Báře, více jich najdete na http://eba.rajce.idnes.cz/16.11.08_vylet_okolo_Slatanin/ .